بی حسی پا، بیماریهای زمینهای کنترل نشده مانند دیابت، مصرف بیش‌ازاندازه الکل و ....
یکی از دغدغه هایی که اغلب افراد در سنین بالاتر با آن روبرو هستند بی حسی پا است. البته که ممکن است درسنین پایین نیز به دلایل مختلف مانند تروماهای محیطی رخ دهد. مهمترین علت بیحسی شدن پا وجود آسیبهای عصبی است. زمانی که عصبهای حسدهنده به پا دچار فشردگی شوند میتوانند علائمی مانند سوزن‌سوزن شدن، ضعف و درنهایت بی حسی پا را ایجاد نمایند؛ دلایل بسیار متعددی میتوانند منجر به آسیبهای عصبی شوند. یکی از مهمترین آنها بیماریهای زمینهای کنترل نشده مانند دیابت، مصرف بیش‌ازاندازه الکل، مشکلات مربوط به ستون فقرات مثل تنگی کانال نخاعی، سیاتیک و ... اشاره نمود.
گاهی نیز بی حسی پا هیچ علت پزشکی خاصی ندارد و به‌صورت موقت به دلیل قرار گرفتن پا در یک پوزیشن خاص به مدت طولانی رخ میدهد و بعد از کمی راه رفتن و تغییر موقعیت بهبود پیدا میکند. آنچه مهم است این است که اگر بیحسی شدن پا طولانی‌مدت شد یا به‌صورت رفت و برگشتی بدون قرار گرفتن در یک موقعیت خاص رخ دهد، حتماً باید در اسرع وقت به یک متخصص ارتوپدی خوب مراجعه نمایید و دکتر پا نیز بعد از بررسی‌های لازم در صورت نیاز شما را به متخصصان دیگر ارجاع خواهد داد. اگر میخواهید اطلاعات بیشتری در مورد دلایل بی حسی پا و درمانهای بسیار مؤثر برای این مشکل پیدا کنید در ادامه این مقاله با ما همراه شوید.
برای مراجعه به‌موقع به یک متخصص جهت تشخیص علت بی حسی پا و درمان مناسب برای آن باید به خوبی به علائم ایجاد شده توجه داشته باشید. اگرچه خود بیحسی یک نوع علامت است ولی توصیف آن در بیماران مختلف میتواند کاملاً متفاوت باشد. معمولاً زمانی گفته میشود فرد دچار بیحسی شدن پا شده است که پا را احساس نکند و درنتیجه نتواند حرکت خود را کنترل کند یا به‌درستی راه برود. حتی ممکن است اگر با انگشت در پای بیمار فرو کنید متوجه نشود یا وقتی جسمی یا ضربهای به آن میزنید حس نشود. در شرایط خاصی ممکن است بیحسی شدن پا به‌صورت ناگهانی رخ دهد و معمولاً ابتدا با علائمی مانند مورمور شدن، گزگز، سوزن‌سوزن شدن و... شروع میشود. بی حسی پا علاوه بر اینکه میتواند آزاردهنده و مخل فعالیتهای روزانه شما شود، احتمالاً نشانه‌ای از یک مشکل سلامتی جدی است.
مهمترین علائم بی حسی پا عبارت‌اند از:
• احساس ناراحتی در هنگام ایستادن یا راه رفتن
• ضعف در پا
• از دست دادن احساس در پا
• سوزن‌سوزن شدن یا کاهش احساس در پا
• درد در پا و انگشتان پا
استخوانها، رباطها، تاندونها و ماهیچه های پا به‌طور هماهنگ به ما کمک میکنند تا به‌درستی و به‌اندازه کافی تحرک داشته باشیم و به‌شدت با بقیه بدن مرتبط هستند. بی حسی پا اغلب فقط یک مشکل موضعی در پا نیست، بلکه به یک مشکل بزرگ‌تر از بدن مرتبط است.
پا نسبت به ضربات مختلف و کبودیها مقاومت میکند و این مقاومت میتواند به‌نوعی منجر به بیحسی شدن پا شود اما یک رویداد ضربهای تنها یکی از چندین علت بالقوه بیحسی شدن پا است. بیحسی در پا حتی ممکن است ناشی از مشکلی در خود پا نباشد و میتواند ناشی از مشکلی باشد که در سرتاسر بدن یا ناشی از ضربه به بخشی از پا ایجاد میشود.
برخی از دلایل زیست‌محیطی میتوانند منجر به بی حسی در پا شوند که ممکن است به دلیل عادات سبک زندگی یا موقعیتهای خاصی باشد که پاها در معرض آن قرار گرفتهاند. ازجمله این دلایل عبارت‌اند از:
تروما
صدمات به شکل کشیدگی یا شکستگی در زانو یا ساق پا میتواند به بی حسی پا تبدیل شود. بخصوص اگر این موارد در زمان مناسب و به‌درستی تحت نظر یک متخصص ارتوپد باتجربه درمان نشود، احتمال بروز آسیبهای عصبی و علائمی مانند بیحسی شدن پا حتی بعد از بهبود وجود دارد.
آسیب عصبی
فشرده کردن اعصاب پا میتواند منجر به انواع احساسات ناخوشایند ازجمله بیحسی شود. شرکت در ورزشهای دومیدانی یا پوشیدن کفشهای نامناسب نمونههایی از فعالیتهایی هستند که میتوانند به‌صورت محیطی به اعصاب پا فشار بیاورند و در صورت درگیر کردن عصبهای حسدهنده به پا باعث بیحسی در پا شوند. آسیب مستقیم به اعصاب مانند عصب پرونئال نیز میتواند نتیجه مشابهی داشته باشد.
عدم تعادل ویتامینها در بدن
بدن برای عملکرد صحیح به مقادیر کافی از برخی ویتامینهای خاص نیاز دارد. کمبود ویتامینهایی مانند B12 میتواند علائمی مانند بی حسی پا را ایجاد نماید.
بیحسی شدن پا مربوط به بیماریهای زمینه ای
برخی از بیماریهای زمینهای اگر به‌درستی یا در زمان مناسب کنترل نشوند، میتوانند منجر به آسیبهای عصبی و درنتیجه بیحسی شدن پا شوند. ازجمله مهمترین این بیماریها نیز عبارت‌اند از:
بیماریهای متابولیک
واکنشهای شیمیایی در بدن به دلیل اختلالات متابولیک مانند دیابت و فیبرومیالژیا مختل میشود و به‌طور بالقوه باعث اختلالات عصبی و بیحسی می‌گردد. معمولاً افرادی که دچار دیابت کنترل نشده هستند، به نوروپاتی دیابتی مبتلا میشوند که به معنی آسیبهای عصبی مربوط به دیابت است و اگرچه علائم ابتدا با سوزن‌سوزن شدن و گزگز شروع میشود ولی در صورت بی‌توجه به درمان مناسب میتواند منجر به بیحسی کامل شود.
بیماریهای خودایمنی
بیماریهای خودایمنی و التهابی نیز میتوانند به قسمتهای مختلف بدن حمله کنند که منجر به انواع بیماریها ازجمله بیحسی میشود. بیماری سلیاک و مولتیپل اسکلروزیس نمونههایی از این بیماریها هستند.
علاوه بر موارد گفته شده در قسمتهای قبلی ممکن است برخی از دلایل جدی‌تر پزشکی باعث بی حسی پا شده باشد که مهمترین آنها شامل موارد زیر هستند:
سندرم تونل تارسال
تونل تارسال فضای باریکی است که در قسمت داخلی مچ پا در کنار استخوانهای مچ پا قرار دارد. سندرم تونل تارسال زمانی رخ میدهد که روی یک عصب مهم به نام عصب تیبیال خلفی فشار مضاعفی وارد شود. این فشردهسازی در هر نقطه از مسیر عصب که از داخل مچ پا به داخل پا میگذرد، میتواند علائم مختلف مانند بیحسی را ایجاد نماید. برای بررسی و درمان بی حس شدن پاها از زانو به پایین ناشی از این بیماری باید به یک متخصص عضله و استخوان (جراح ارتوپد) مراجعه نمایید. سندرم تونل تارسال عموماً با داروهای ضد درد، تزریق کورتیکواستروئید، کشش، یخگذاری، فیزیوتراپی و همچنین استفاده از درجهای ارتز مخصوص کفش با تجویز متخصص ارتوپدی درمان میشود.
سیاتیک
سیاتیک یک اصطلاح کلی است که هر درد در پا از لگن به پایین تا نوک انگشتان که حالت تیر کشیدن داشته باشد و از ستون فقرات شروع میشود و به سمت خارج ساق حرکت میکند را توصیف خواهد کرد. معمولاً فشردگی عصب سیاتیک و عصبهای تشکیلدهنده آن به دلیل مشکلاتی در ستون فقرات مانند فتق دیسک و تنگی کانال نخاعی رخ میدهد و منجر به رادیکولوپاتی کمری، نورالژی سیاتیک، نوریت سیاتیک یا نوروپاتی سیاتیک میشود که بی حسی پا را ایجاد مینماید.
شایعترین علت سیاتیک همان فتق یا "لغزش" دیسک در قسمت تحتانی ستون فقرات است. این به این معنی است که مقداری از مواد ژل‌مانند داخل یکی از دیسکهای کمری که معمولاً دیسکهای پایین‌تر را درگیر میکند، به بیرون کشیده شده و روی یک ریشه عصبی فشار میآورد. اسپاسم عضله پیریفورمیس در اطراف عصب سیاتیک و همچنین باریک شدن کانال نخاعی به نام تنگی نخاعی نیز میتواند باعث سیاتیک شود.
علائم سیاتیک نیز شامل درد تیرکشنده در ساق پا است که به‌طور ناگهانی شروع میشود یا به‌تدریج ایجاد خواهد شد. ممکن است ضعف، بیحسی و احساس سوزن‌سوزن شدن نیز بسته به‌شدت فشردگی عصبها وجود داشته باشد. در موارد شدید، ممکن است حرکت پا یا خم شدن زانو با مشکل مواجه شود.
تشخیص سیاتیک توسط متخصص ارتوپد معمولاً از طریق شرح‌حال بیمار، معاینه فیزیکی و آزمایشهای ساده بلند کردن پا انجام میشود. درمان سیاتیک نیز شامل فیزیوتراپی، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی و شل کننده‌های عضلانی است. در برخی موارد، تزریق کورتیکواستروئید به ستون فقرات و جراحی نیز ممکن است امتحان شود ولی به‌ندرت برای درمان سیاتیک نیاز به جراحی خواهد بود. سبک زندگی مانند استفاده از صندلی‌های ارگونومی مناسب نیز میتواند تأثیر زیادی در کاهش علائم سیاتیک داشته باشد. از طرفی ماساژ و طب سوزنی توسط افراد کار بلد نیز گاهی مفید هستند.
سندرم پای بی‌قرار (RLS)
سندرم پای بی‌قرار که به آن RLS نیز میگویند یا بیماری Willis-Ekbom یک اختلال عصبی و حسی است. این بیماری باعث ایجاد احساسات ناخوشایند در پاها میشود که تنها با راه رفتن یا حرکت دادن پاها از بین میروند. علت این بیماری در پاها نیست بلکه در مغز است. برخی از محققان اعتقاد دارند که سطوح پایین آهن در مغز میتواند منجر به بروز علائم این بیماری شود. RLS حتی ممکن است ارثی باشد. این بیماری در زنان به‌خصوص در میان‌سالی بیشتر از مردان دیده میشود که ممکن است با افزایش سن فرد علائم شدیدتر شود.
علائم ممکن است فقط چند بار در هفته رخ دهد و معمولاً در شب بدتر میشود. میل غیرقابل مقاومتی برای حرکت دادن پاها به‌منظور تسکین احساسات ناراحتکننده در بیماران مبتلابه سندرم پای بی‌قرار وجود خواهد داشت. مشکل در خواب، همراه با خستگی در طول روز و ناتوانی در تمرکز و گاهی احساسات ناخوشایند و نگرانی به دلیل تأثیر بر کیفیت زندگی نیز ممکن است از عوارض این بیماری باشد.
تشخیص سندرم پای بی‌قرار از طریق گرفتن شرح‌حال بیمار و معاینه فیزیکی انجام میشود. ممکن است آزمایش خون و مطالعات خواب نیز انجام شود. درمان ابتدا شامل رسیدگی به هر بیماری زمینهای مانند کمبود آهن است. در برخی موارد، داروهای ضد تشنج نیز بسته به صلاحدید متخصص مربوطه میتواند مفید باشد.
نورومای مورتون
عامل دیگری که میتواند منجر به بیحسی شدن پا شود، نورومای مورتون است. این بیماری مربوط به ضخیم شدن بافت فیبری در گوی پا است. این بافت درواقع عصبِ منتهی به انگشتان سوم و چهارم را کپسوله میکند.
این ضخیم شدن در اثر سالها ضربه، تحریک و یا فشار به پاها ایجاد میشود. استفاده مداوم از کفشهای پاشنه‌بلند، به‌خصوص اگر باریک یا تنگ باشند، یک علت شایع از نورومای مورتون هستند. این بیماری اغلب در زنان بالای 45 سال دیده میشود.
علائم شامل درد و سوزش در ناحیه کف پا، به‌ویژه هنگام راه رفتن یا دویدن است. این بیماری به‌خودی‌خود بهبود نمییابد و میتواند علاوه بر بیحسی شدن پا منجر به دردهای مزمن در پا شود. تشخیص از طریق معاینه فیزیکی پا با تمرینات ساده دامنه حرکتی و گاهی رادیوگرافی انجام میشود.
درمان نورومای مورتون نیز شامل تعویض کفشهای مناسبتر است که عصب را فشرده نمیکند. استفاده از ارتز در کفش برای کاهش فشار بیشتر از روی عصب درگیر نیز میتواند در صورت تجویز پزشک مناسب باشد و در برخی موارد استفاده از تزریق کورتون میتواند به‌عنوان یک تسکیندهنده عمل نماید.
علائم اصلی این بیماری که نیاز به بررسی توسط متخصص دارند شامل بیحسی شدن پا، درد در کف پا، درد هنگام لمس پا و درد در هر دو پا میباشند.
سطح کلسیم پایین در بدن بیمار
هیپوکلسمی زمانی رخ میدهد که کلسیم کافی در خون بیمار وجود ندارد. کلسیم یک ماده معدنی موجود در خون است و به عملکرد صحیح قلب و سایر عضلات و بخصوص در تشکیل استخوانها و دندانها کمک میکند. سطوح پایین کلسیم میتواند باعث کاهش تراکم استخوانی و درنتیجه شکننده شدن استخوانها و شکستگی راحت‌تر آنها شود. مشکلاتی مانند پاراتیروئید و همچنین کمبود ویتامین D نیز از دلایل رایج این بیماری هستند.
پزشک میتواند میزان کلسیم در بدن شما را با تجویز آزمایش خون و بررسی علائمی که دارید، ارزیابی نماید. پس از تشخیص، درمان بی حس شدن پاها از زانو به پایین ناشی از کمبود کلسیم، بستگی به علت سطح پایین کلسیم شما دارد. علائم اصلی این بیماری شامل خستگی، تنگی نفس، تحریکپذیری، بیحسی عمومی و گزگز پا است که در صورت عدم درمان به‌موقع میتواند به بی حسی پا تبدیل شود.
کمبود فولات (ویتامین)
اسیدفولیک (فولات) ویتامینی است که برای ساخت سلولهای جدید در بدن ازجمله گلبولهای قرمز خون که اکسیژن را از طریق خون به بافتهای مختلف در سراسر بدن حمل میکنند، مورد نیاز است. کمبود فولات به وضعیتی اطلاق میشود که در آن اسیدفولیک کافی در بدن وجود ندارد و میتواند منجر به علائمی مانند خستگی، کم انرژی، غش و مشکل در تنفس شود. اگر به دلیل کمبود این ویتامین دچار بیحسی شدن پا شده باشید، میتوانید با مصرف روزانه یک قرص اسیدفولیک (فولات) این عارضه را با خیال راحت درمان کنید. اسیدفولیک به‌طور طبیعی در غذاهایی مانند اسفناج، جوانهها، کلم بروکلی، لوبیا سبز، نخود، برنج قهوهای، دل و قلوه گوسفند، جگر و سیب‌زمینی وجود دارد. خوردن بیشتر این غذاها میتواند به رفع علائم نیز کمک کند. درصورتی‌که فکر میکنید نیاز به مصرف مکمل در این مورد دارید، حتماً قبل از شروع مصرف با متخصص خود مشورت نمایید.
افراد مبتلابه کمبود این ویتامین دچار علائمی مانند خستگی، خلق‌وخوی افسرده، تحریکپذیری، تهوع یا استفراغ، اسهال نیز میشوند.
فیبرومیالژیا
فیبرومیالژیا مجموعهای از علائم مزمن است که شامل خستگی مداوم، حساسیت به لمس، درد اسکلتی عضلانی و معمولاً درجاتی از افسردگی است.
علت اصلی این شرایط در بیماران مبتلا شده هنوز شناخته شده نیست. هنگامی‌که فیبرومیالژیا ظاهر میشود، معمولاً پس از یک رویداد استرسزا فیزیکی یا احساسی مانند تصادف اتومبیل یا طلاق است. درنتیجه این شرایط میتواند ارتباط استرس و بیحسی شدن پا را نیز مشخص کند. همچنین ممکن است یک عامل ژنتیکی داشته باشد که در آن فرد احساس طبیعی را به‌عنوان درد تجربه میکند.
تقریباً 90 درصد از مبتلایان به فیبرومیالژیا زنان هستند. هر فردی که به بیماری روماتیسمی، مانند آرتریت روماتوئید یا لوپوس مبتلا باشد، ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به فیبرومیالژیا باشد. از طرفی کیفیت پایین خواب، سردرد، دورههای قاعدگی دردناک و افزایش حساسیت به گرما، سرما، نورهای روشن و صداهای بلند از عوارض مهم این بیماری در صورت عدم کنترل است.
هیچ آزمایش استانداردی برای تشخیص دقیق فیبرومیالژیا وجود ندارد. تشخیص معمولاً زمانی انجام میشود که علائم فوق به مدت سه ماه یا بیشتر بدون هیچ علت مشخصی ادامه داشته باشند.
فیبرومیالژیا به‌خودی‌خود از بین نمیرود اما یک بیماری پیش‌رونده هم نیست و معمولاً خیلی دیر و یا به دلیل شرایط استرسی یک زندگی ممکن است بدتر شود. بهترین درمان این شرایط شامل کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار از طریق داروهای مسکن به‌عنوان قرص برای بی حسی پا، ورزش، بهبود رژیم غذایی و کمک به مدیریت استرس است.
نوروپاتی دیابتی
نوروپاتی محیطی دیابتی که قبلاً نیز به آن اشاره کردیم یکی از دلایل رایج بیحسی شدن پا در مبتلایان به دیابت است. این حالت آسیبی است که به فیبرهای عصبی در اندامها در اثر افزایش غیرطبیعی قند خون وارد میشود. هر فرد مبتلابه دیابت در معرض خطر نوروپاتی محیطی است، به‌خصوص اگر فرد دارای اضافه‌وزن و یا سیگاری باشد.
از مهمترین علائم نوروپاتی دیابتی میتوان به درد، بی حسی و سوزش در اندام مختلف مانند دستها، بازوها و پاها اشاره کرد. ضعف عضلانی، از دست دادن تعادل و هماهنگی و عفونت، بدشکلی و درد در استخوانها و مفاصل پا نیز از دیگر علائم نوروپاتی دیابتی محسوب میشوند.
نوروپاتی دیابتی میتواند عوارض بسیار جدی ایجاد کند، زیرا گلوکز خون بالا مانع از التیام هرگونه عفونت یا آسیب در زمان مناسب میشود. این میتواند منجر به زخمهای عمیق، غانغریا و حتی قطع عضو شود. به همین دلیل، علائم نوروپاتی محیطی یک اورژانس پزشکی محسوب میشود و فرد باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کند.
تشخیص نوروپاتی محیطی معمولاً از طریق تستهای حساسیت و مطالعات هدایت عصبی انجام میشود. هیچ درمانی برای نوروپاتی دیابتی وجود ندارد، اما علائم را میتوان به‌منظور کاهش سرعت بیماری و کمک به بازیابی عملکرد مدیریت کرد. بهترین درمان شامل بهبود شیوه زندگی و استفاده از داروهای مسکن خواهد بود.
نوروپاتی محیطی ایدیوپاتیک مزمن
نوروپاتی محیطی ایدیوپاتیک مزمن به احساس بیحسی، گزگز و احساس سوزن‌سوزن شدن در پاها اشاره دارد. ایدیوپاتیک به این معنی است که علت آن مشخص نیست و مزمن به این معنی است که وضعیت ایجاد شده معمولاً بهبود پیدا نمیکند و حتی ممکن است بدتر شود. این بیماری اغلب در افراد بالای 60 سال دیده میشود. نوروپاتی ایدیوپاتیک تاکنون هیچ علت شناخته شدهای نداشته است.
علائم این نوروپاتی نیز شامل بیحسی شدن پا و سوزن‌سوزن شدن ناخوشایند در پاها است. مشکل در ایستادن یا راه رفتن به دلیل درد و عدم حساسیت طبیعی، ضعف و گرفتگی عضلات پا و مچ پا نیز در بیماران مبتلابه این نوروپاتی شایع است.
نوروپاتی محیطی میتواند تا حد زیادی کیفیت زندگی را مختل کند، بنابراین برای درمان علائم و کاهش ناراحتی باید به پزشک مراجعه شود. تشخیص از طریق معاینه فیزیکی انجام میشود. آزمایش خون برای رد سایر شرایط و مطالعات عصبی و عضلانی مانند الکترومیوگرافی نیز معمولاً تجویز خواهد شد.
درمان این بیماری شامل استفاده از قرص برای بیحسی شدن پا مانند مسکنهای بدون نسخه است. داروهای مسکن تجویزی برای مدیریت درد شدیدتر، فیزیوتراپی و اقدامات ایمنی برای جبران از دست دادن حس در پا تجویز میشوند. همچنین ممکن است کفشهای طبی و درمانی برای کمک به تعادل و راه رفتن بهتر بیمار تجویز گردند.
علائم این بیماری معمولاً شامل بی حسی پا، درد عضلانی، سفتی مفاصل، بیحسی در دو طرف بدن، از دست دادن توده عضلانی و... است.
آسیب عصبی ناشی از شیمیدرمانی
شیمیدرمانی اگرچه یک درمان مناسب برای انواع سرطان و نجات جان بیمار است ولی عوارض زیادی برای بدن دارد. برخی از انواع شیمیدرمانی میتوانند باعث تحریک اعصاب دست‌وپا و درنتیجه علائمی مانند درد، بیحسی پا یا گزگز شوند. علائم اصلی این آسیب شامل درد عضلانی، بیحسی شدن پا، درد در هر دو دست و درد در هر دو پا، میباشد.
به‌طورکلی باید بدانید بی حسی پا اگر به‌صورت موقت نباشد و یا بدون وابستگی به پوزیشنهای شما به‌صورت گاه و بی گاه رخ دهد، طبیعی نیست و نباید آن را نادیده گرفت. خوشبختانه، چندین گزینه درمان بیحسی شدن پاها از زانو به پایین وجود دارد، اما با چنین طیف وسیعی از علل، درمانها میتوانند بسیار متفاوت باشند و باید ابتدا علت بیحسی شدن پا تشخیص داده شود تا بتوان بهترین درمان را برای آن آغاز کرد. اگرچه درمان قطعی برای آسیب عصبی وجود ندارد، اما روشهای زیادی هستند که میتوانند به مدیریت علت ایجادکننده آسیب عصبی کمک کرده و درنتیجه از پیشروی آسیبهای عصبی جلوگیری کنند یا آنها را کند نمایند. ازجمله این روشها عبارت‌اند از:
• اصلاح سبک زندگی مانند پیروی از یک رژیم غذایی با ارزش و متعادل، ورزش روزانه، مدیریت استرس و...
• استفاده از قرص برای بی حسی پا که معمولاً متخصص ارتوپد یا متخصص مربوط به بیماری زمینهای مانند دیابت بعد از بررسی شرایط برای شما تجویز میکند.
• استفاده از کفشها و کفیهای طبی طبق تجویز پزشک
• فیزیوتراپی
• تزریق کورتون
• اوزون‌تراپی
• پلاسما درمانی یا پی آر پی
• و...
درمان های خانگی ممکن است مناسب باشند، اما در صورت تجربه موارد زیر مهم است که با پزشک خود تماس بگیرید:
• ترومای قابل‌توجه به ساق، زانو یا پا
• بیحسی مداوم یا مکرر
• سایر شرایط: اگر میدانید دیابت، ام‌اس یا فیبرومیالژیا دارید.
اگر به نظر میرسد که علائم بیحسی شدن پا مربوط به یک رویداد خاص است که جزئی است و به‌راحتی قابل‌شناسایی است، انجام اقداماتی در خانه برای به حداقل رساندن این موضوع ممکن است کافی باشد. بااین‌حال، اگر بیحسی شدن پا غیرقابل توضیح باشد یا با علائم دیگر همراه باشد، نیاز به درمانهای پیشرفته تخصصی وجود دارد و در این شرایط نباید تنها به درمانهای خانگی یا خوددرمانی اتکا کرد.
درمانهای زیر میتواند به رفع علائم بی حسی پا در خانه کمک کند:
استراحت، قرار دادن پا در ارتفاع و یخگذاری
انجام این کارها در خانه میتواند به تسکین بیحسی شدن پا ناشی از حوادث جزئی و جداگانه کمک کند. پوشیدن کفش مناسب و به حداقل رساندن فعالیتهای ورزشی نیز میتواند به کاهش علائم بی حسی پا کمک نماید.
داروها
داروهایی مانند NSAIDها یا استروئیدها که بدون نسخه تهیه میشوند، میتوانند التهاب را کاهش دهند و به کاهش بی حسی پا کمک کنند.
رژیم غذایی متعادل
حفظ یک رژیم غذایی مناسب گامی حیاتی برای اطمینان از دریافت مناسب ویتامین است. رعایت رژیم غذایی بدون گلوتن به کنترل اثرات بیماری سلیاک و بیحسی شدن پا ناشی از آن کمک میکند.
درمانهایی که میتواند توسط پزشک شما توصیه شود شامل موارد زیر است:
فیزیوتراپی
کار با یک متخصص واجد شرایط میتواند به جلوگیری از آسیب بیشتر عصبی و کاهش بیحسی شدن پا کمک کند. ورزشهای کم‌فشار مانند شنا نیز اغلب توصیه میشود.
روش جراحی
ممکن است برای ترومای قابل‌توجه به زانو، ساق پا یا پا، اقدامات جراحی مورد نیاز باشد. حتی اگر علائم بی حسی پای شما به‌خودی‌خود از بین میروند، مهم است که به خاطر داشته باشید که در صورت تکرار شدن آنها میتواند یک دلیل مهم برای این علائم وجود داشته باشد. شاید درمان صرفاً اجتناب از کفشهای تنگی باشد که شب گذشته پوشیدید، اما شرایط پیچیدهتری نیز میتواند بر بیحسی پای شما تأثیر بگذارد، بنابراین در صورت لزوم، کمک گرفتن از یک متخصص پزشکی بسیار مهم است.
همان‌طورکه در طول متن نیز به آن اشاره شد استرس و بیحسی شدن پا میتوانند باهم مرتبط باشند. به‌طورکلی اضطراب و استرس بخصوص اگر به‌صورت مداوم و کنترل نشده باشد میتواند خود را با علائم فیزیکی مانند بی حسی پا نشان دهد. شوکهای شدید مانند طلاق یا تصادف نیز شرایطی مانند فیبرومیالژیا را ایجاد میکنند که بازهم منجر به بیحسی شدن پا خواهد شد و ارتباط بین استرس و بی حسی پا را مشخص میکند. بهترین راه درمان برای کاهش استرس و بی حسی پا ناشی از آن، مدیریت استرس با مراجعه به یک روانشناس یا روان‌پزشک است.
بهترین قرص برای بی حسی پا معمولاً بعد از تشخیص علت بی حسی پا تجویز خواهد شد. ممکن است یک قرص مکمل کلسیم یا فولات بهترین قرص برای بی حسی پا برای شما باشد یا بسته به علت ایجاد این علائم نیاز به مصرف برخی مسکنها داشته باشید.
بیحسی ناگهانی پا اغلب به دلیل فشرده شدن اعصاب یا گردش خون ضعیف ایجاد میشود. برای مثال، پوشیدن کفشهای نامناسب میتواند به مفاصل و اعصاب پا فشار وارد کند. برخی بیماریها مانند دیابت نیز به اعصاب آسیب میرسانند. روی‌هم قرار دادن پاها و سایر موقعیتهای بدن که جریان خون را محدود میکند هم منجر به بی حسی پا به‌صورت ناگهانی میشود. اگر پوزیشن خاص شما منجر به ایجاد این حالت شده باشد جای نگرانی نیست و با کمی فعالیت و به جریان افتادن مجدد خون، این مشکل حل خواهد شد.
بی حسی پا اگرچه ممکن است به دلیل موقعیت شما هنگام نشستن باشد و خیلی راحت برطرف شود ولی اگر به‌صورت طولانی و مکرر اتفاق میافتد احتمالاً ناشی از یک مشکل خاص است که باید توسط متخصص ارتوپد یا متخصص مربوط به بیماری زمینهای موجود موردبررسی و درمان قرار بگیرد. یادتان باشد آسیبهای عصبی که عامل اصلی بی حسی پا است و همه دلایل گفته شده در این مقاله به‌نوعی منجر به آسیب عصبی میشوند، پیش‌رونده هستند و هیچ درمانی به جز مدیریت آنها وجود ندارد. اگر به این مشکل بی‌توجهی کنید ممکن است دچار آسیبهای عصبی دائمی شوید که میتواند حتی منجر به فلج اندام شود و به‌طور کامل توانایی حرکت را از شما بگیرد.
شما میتوانید جهت ارزیابیهای کامل علائم مربوط به بی حسی پا توسط متخصصان به نام و حاذق به مرکز تخصصی ارتوپدی ما نیز مراجعه کنید که شمارههای تماس این مرکز در بخش تماس با ما برایتان قرار داده شده است.